U:NEW Dance Wave Festival / NOWA FALA TAŃCA / PRE-DAY

Piąta edycja festiwalu tańca współczesnego i choreografii eksperymentalnej U:NEW Dance Wave Festival zacznie się w Warszawie już w sobotę, 25 października w Sali Widowiskowej OKO. To jednodniowe wydarzenie pod nazwą „NOWA FALA TAŃCA”, w ramach którego zostanie zaprezentowana między innymi najnowsza choreografia zespołu HOTELOKO Company pt. „TAOS – The Age of Shiver” w reżyserii i choreografii Agaty Życzkowskiej. To opowieść o empatii wobec innych i poszukiwaniu dobrostanu ciała oraz duszy w świecie pełnym niepewności. W obliczu niewiadomej przyszłości, taniec staje się afirmacją życia.  Będzie to zapowiedź pełnej edycji festiwalu, który odbędzie się w dniach 13-17 listopada. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest wolny.

Fot. Marta Ankiersztejn

25.10.2025 / godz. 19:00 / wstęp wolny

Program PRE-DAY – NOWA FALA TAŃCA

Film: „Ilha de Árvores/ Island of Trees” – Joanna Gruntkowska / Małgorzata Suś 7’45’’

Spektakle i etiudy: „TAOS – The Agata of Shiver” – Zespół HOTELOKO Company: Agata Życzkowska, Karina Szutko, Mirek Woźniak, Maciej Feliga, Polska, 30 min.

„Words on a piece of paper” – Lena Skrzypczak, Polska, 11 min.

„Why not both” – Zuza Kubiak, Polska, 10 min.

„Not the Same” – Zoe Marston, Karina Szutko, USA, Polska, 10 min.

„Ptasiek” – Palina Chapulianets i Andrei Kamarou, Polska/Białoruś, 8 min.

„404 Gender not found” – Kamila Biedrzycka, Polska, 10 min.

„shake it till you make it” – Michał Przybyła, Polska, 10 min.

Fot. Marta Ankiersztejn

„TAOS – The Age of Shiver” w reżyserii i choreografii Agaty Życzkowskiej. To opowieść o empatii wobec innych i poszukiwaniu dobrostanu ciała oraz duszy w świecie pełnym niepewności. Ruch staje się językiem wspólnoty – ciepła i bezpieczeństwa. W obliczu niewiadomej przyszłości, taniec staje się afirmacją życia – Carpe Diem wyrażonym w rytmie ciał i emocji.

Główną ideą festiwalu jest promowanie najważniejszych zjawisk w choreografii i nowym tańcu współczesnym oraz spotkanie międzypokoleniowe między osobami debiutującymi a uznanymi. Festiwal wspiera młode artystki i artystów, a także zachęca publiczność do włączania się w dyskusję na tematy związane z ekologią w sztuce tańca. W ramach piątej edycji festiwalu w Warszawie odbędą się wydarzenia złożone z pokazów spektakli, etiud choreograficznych i krótkich filmów. Będą to prezentacje prac zespołu HOTELOKO Company, organizatora festiwalu oraz prezentacje innych artystek i artystów z Polski, Włoch i Korsyki.

Dofinansowano w ramach środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura – Interwencje. Edycja 2025

Projekt współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa w programie „Kultura, projekty, wydarzenia” – projekt „Kalendarium Fundacji NOWA FALA i Kolektywu HOTELOKO 2025”

„TAOS – The Age of Shiver”/ HOTELOKO Company

Reżyseria, dramaturgia, choreografia: Agata Życzkowska

Reżyseria, dramaturgia, choreografia: Agata Życzkowska
Współpraca choreograficzna: Mirek Woźniak, Karina Szutko, Maciej Feliga
Scenografia, kostiumy, opracowanie muzyczne: Agata Życzkowska
Projekcje wideo: Agata Życzkowska, Karina Szutko
Wykonanie: Agata Życzkowska, Mirek Woźniak, Karina Szutko, Maciej Feliga
Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru 'NOWA FALA'
Partnerzy: Centrum Promocji Kultury Praga-Południe / Ośrodek Kultury Ochoty OKO
Powstanie premiery spektaklu dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury Kultura Interwencje – Edycja 2025

Współpraca choreograficzna: Mirek Woźniak, Karina Szutko, Maciej Feliga

Scenografia, kostiumy, opracowanie muzyczne: Agata Życzkowska

Projekcje wideo: Agata Życzkowska, Karina Szutko

Wykonanie: Agata Życzkowska, Mirek Woźniak, Karina Szutko, Maciej Feliga

Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru 'NOWA FALA’

Partnerzy: Centrum Promocji Kultury Praga-Południe / Ośrodek Kultury Ochoty OKO

Powstanie premiery spektaklu dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury Kultura Interwencje – Edycja 2025.

Spektakl o empatii wobec innych, walce ze strachem i poszukiwaniu dobrostanu ciała oraz duszy w świecie pełnym niepewności. Ruch staje się językiem wspólnoty – ciepła i bezpieczeństwa, a jednocześnie sposobem na uwolnienie od lęku. Drżenie, trzęsienie się, przeistacza się w akt wyzwolenia, przypominając o kruchości i sile ludzkiego istnienia. W obliczu niewiadomej przyszłości, ruch i taniec staje się afirmacją życia – Carpe Diem wyrażonym w rytmie ciał i emocji. Tao może oznaczać „drogę” w sensie filozoficznym odnosi się do metod postępowania, które prowadzą do harmonii, równowagi i naturalności w życiu. Może być rozumiane jako sposób życia w zgodzie z naturą, intuicją, a także jako filozofia działania, która promuje prostotę, spokój i płynność.

„Words on a piece of paper” – Lena Skrzypczak, Polska, 11 min.

Opowieść utkana z ciszy, niedokończonych zdań i słów, które grzęzną w gardle, zanim zdążą wybrzmieć. To historia codziennych zmian, niemal niezauważalnych – takich, które nie przychodzą gwałtownie, lecz osadzają się w ciele stopniowo. W tych subtelnych pęknięciach rodzi się jednak coś nowego – język gestów, spojrzeń, muśnięć dłoni, które próbują wypełnić przestrzeń po znikających słowach. Choreografia eksploruje świat, w którym komunikacja staje się wyzwaniem. W rzeczywistości zdominowanej przez słowo, w której trzeba odnaleźć inne sposoby wyrażania siebie. Jak to jest, gdy myśli pozostają zamknięte wewnątrz, a każde wypowiedziane zdanie to walka? Jak wiele można powiedzieć ruchem, spojrzeniem, drżeniem dłoni?

„Why not both” – Zuza Kubiak, Polska, 10 min.

Solowa etiuda będąca scenicznym debiutem performerki. Ta krótka forma powstała jako praca dyplomowa, kończąca kurs choreografii eksperymentalnej „Choreografia w Centrum”. Inspiracją do jej stworzenia stało się doświadczenie poruszania się w obrębie dwóch różnych estetyk tańca – współczesnej choreografii eksperymentalnej oraz zajęć tanecznych bazujących na ruchach konwencjonalnie postrzeganych jako atrakcyjne, imponujące czy seksowne. W „Why not both?” artystka przygląda się granicom tych dwóch światów, bada ich porowatość i możliwości przepływu pomiędzy nimi. Performerka poszukuje momentów, w których coś zaczyna się rozpadać, staje się dziwne i nieprzystające, a mimo to wciąż pozostaje w pewien sposób atrakcyjne. Jednocześnie pracuje z obrazem własnego ciała — z tym, jak jest ono widziane, jak chce być postrzegane, jak nie chce i jak bardzo może to być zmienne lub niejednoznaczne.

„Not the Same” – Zoe Marston, Karina Szutko, USA, Polska, 10 min.

Był tylko jeden system, którym należało podążać, jednak żadna z nas nie potrafiła w nim funkcjonować. Życie w ciągłym biegu, lęku i poczuciu odrzucenia, odcięte od rytmu natury, który mógłby nas uzdrowić. Czy kiedykolwiek uda nam się znaleźć akceptację? Strefę bezpieczeństwa? A przede wszystkim – wspólny język między sobą nawzajem i z ziemią, która nas otacza? Nasze korzenie tkwią w naturze – w niej szukamy poczucia przynależności i siły. Idea siostrzeństwa splata nas w sieć wsparcia, która pozwala przetrwać w nieprzyjaznych warunkach. Przyjaźń między kobietami staje się ekosystemem – żywym, wspierającym, pełnym wzajemnej troski. Jak drzewa w lesie, wspieramy się nawzajem, dzielimy energię, walczymy o świat, w którym zarówno kobiety, jak i natura, będą szanowane i chronione. To podróż ku harmonii – z sobą nawzajem, z naszymi ciałami i z Ziemią, która przypomina, że w rytmach przyrody można odnaleźć nie tylko bezpieczeństwo, ale także odnowę i nadzieję. Po trzech latach artystki powracają do tej pracy w odmienionej formie, tak jak one same przechodzą transformację w swoim życiu.

„Ptasiek” – Palina Chapulianets i Andrei Kamarou, Polska/Białoruś, 8 min.

Ptasiek, główny bohater, wierzy, że jest kanarkiem. Próba przywrócenia go do świata ludzi staje się wyzwaniem – ale czy można odebrać skrzydła komuś, kto jest pewien, że potrafi latać? Choreografia inspirowana dramatem Williama Whartona „Ptasiek”. Choreografia otrzymała wyróżnienie w konkursie zorganizowanym przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS z inicjatywy Sekcji Autorów Dzieł Choreograficznych.

„404 Gender not found” – Kamila Biedrzycka, Polska, 10 min.

Co jest kobiece, a co jest męskie? Czy muszę mieścić się w kanonach, które wykreowało społeczeństwo? Co jeśli jestem czymś pomiędzy – czymś, co nie jest ani kobiece, ani męskie? Może to jest zwierzęce, wulgarne i agresywne, a może delikatne i zmysłowe. Czy oznacza to, że od razu musi być nacechowane płciowo? „404: Gender Not Found” to próba odpowiedzenia sobie na te pytania. To proces godzenia się ze swoim wyglądem, swoim zachowaniem i trudami funkcjonowania w obecnym świecie. To nauka życia w zgodzie ze sobą.

„shake it till you make it” – Michał Przybyła, Polska, 10 min.

Eksperymentalny performance w jednym działaniu. Ciało wprawione w drganie staje się polem badania: jak długo można trwać w jednym geście, aż stanie się czymś innym? Jak głęboko można znaleźć shake w shake’u? Praca oscyluje między nudą a fascynacją, groteską a popkulturą, budując kinestetyczne połączenie z widzami/widzkami.

Film „Ilha de Árvores/ Island of Trees” – Joanna Gruntkowska / Małgorzata Suś 7’45’’

Krótkometrażowy film Ilha de Árvores/ Island of Trees jest poetycką dokumentacją próby spektaklu site-specific o tym samy tytule, który został zaprezentowany na Festiwalu Dos Canais w Aveiro w lipcu 2021 r. Produkcja nakręcona w ciągu jednego dnia na maleńkiej wysepce na Ria de Aveiro w Portugalii bada związek między naturalnym środowiskiem wyspy a ciałami tancerek. Ukazuje, jak drastycznie zmieniające się pływy oraz warunki pogodowe wpływają na ruch i kształtują narrację. W performansie Ilha de Árvores artystki stworzyły unikalny mikro-las na kilkumetrowej wyspie. Oniryczna przestrzeń wydaje się być fatamorganą lub utopijną krainą zagrożonych drzew, gdzie można spotkać gatunki, które prawie wyginęły. Czy jest jeszcze nadzieja na ich uratowanie? Film został oficjalnie wybrany do udziału w festiwalach: Desassossego Short Dance Film Festival 2022, Dance Days Chania Video Dance 2022, Curtas de Dança Vila Nova de Gaia 2022, THE LAB.SESSIONS Porto 2024.

AGATA ŻYCZKOWSKA

Choreografka, aktorka, performerka, producentka, dramaturżka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi i podyplomowych studiów Dyplomacja Kulturalna na Uniwersytecie Jagiellońskim. Otrzymała nagrodę na XIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za taneczną rolę Venticelli w spektaklu „Amadeusz” w reż. Waldemara Zawodzińskiego, gdzie była także asystentką reżysera. Od 2021 roku należy do kobiecej wspólnoty „Micro Taiga” dla kobiet liderek działających w Europie Wschodniej, który realizuje berliński kolektyw New Visions. Założycielka zespołu HOTELOKO Company, w ramach którego zrealizowała kilkanaście spektakli tanecznych i performatywnych. Otrzymała stypendia w programie Mobilni w Kulturze w 2020 i 2021 r. oraz stypendium artystyczne Miasta Stołecznego Warszawy na rok 2023.

KARINA SZUTKO

Tancerka, choreografka, artystka wizualna. Uczestniczyła w projektach Erasmus+ „Dance Highways”, „Viral Visions”, In.To.Da.Te. oraz „CODASI”. Edukację taneczną zdobywała biorąc udział w warsztatach, które prowadziły Weronika Pelczyńska, Maria Colusi, Silje Solheim Johansen. W latach 2010-2022 była członkinią formacji tańca towarzyskiego MBB z Warszawy: jest mistrzynią Europy w kategorii Carribean Show (Lyon 2017) i mistrzynią świata w kategorii Latin Show (Sarajewo 2019). Współtworzy zespół HOTELOKO Company. Brała udział w spektaklach „Insta Show” (2018), ”Extinction: REplay”(2022), „Solarpunk” (2023), „LUXA” (2023), „Twilight” (2024) i „(M)OTHERS” (2024).

MIREK WOŹNIAK

Tancerz, wokalista – aktor musicalowy, choreograf, performer, edukator. Wraz z Agatą Życzkowską otrzymał Pierwszą Nagrodę na Sopockich Konsekwencjach Teatralnych za spektakl „Axiom of Choice” (2020). Nominowany do Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury za spektakl Maria de Buenos Aires w kategorii  tancerz – inne formy (2022). Wielokrotny uczestnik Międzynarodowego Festiwalu Baletowego w Miami.  Współtworzy zespół HOTELOKO Company, w ramach którego zrealizował spektakle: „Absolutely Fabulous Dancers”, Axiom of Choice”, „Extinction: Replay”, „Solarpunk” i „(M)OTHERS”. 

MACIEJ FELIGA

Tancerz, performer, aktor. Od młodego wieku tańczył klasykę, taniec współczesny i taniec turniejowy w różnych stylach tanecznych. Od 2023 roku należy do zespołu HOTELOKO Company, z którym zrealizował spektaklr „SOLARPUNK” „Twilight” i „(M)OTHERS”. Ponadto wraz z kolektywem HOTELOKO brał udział w dwóch projektach tanecznych, które zrealizował z zespołami europejskimi z Włoch, Francji, Belgii i Serbii: „Innovative Tools for Dance Teachers-In.To.Da.Te.” i „Contemporary Dance for Sustainability and Inclusion-CODASI”.

MICHAŁ PRZYBYŁA

Performer, tancerz, choreograf i pedagog. Absolwent Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi na kierunku taniec i choreografia. Student Uniwersytetu Warszawskiego na kierunkach Sztuki społeczne oraz Filologia Polskiego Języka Migowego. Ukończył program MASA w Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz Kurs Choreografii Eksperymentalnej w Centrum w Ruchu w Warszawie. W latach 2016–2020 był tancerzem Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Współtwórca spektaklu „Bromance”, nagrodzonego w konkursie The Best OFF. Autor spektakli „Symetria”, „Śmierć i Ofelia”, „Czarny to mój szczęśliwy kolor” oraz licznych performansów site-specific. Występował m.in. w spektaklach „BIOLAND” (Teatr Łaźnia Nowa), „Dzieje grzechu” (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy) i „Tramwaj zwany pożądaniem” (Teatr Ludowy w Krakowie). Współpracował z wieloma instytucjami w Polsce i za granicą, m.in. Instytutem im. J. Grotowskiego, TanzFaktur Köln i Studio2/ITI w Berlinie.

ZOE MARSTON

Tancerka, choreografka, studentka kierunku Taniec na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Od dziesięciu lat tańczy w zespole New Folk, a od dwóch w zespole baletowym Nova – oba działają przy Pałacu Młodzieży. Z zespołami tymi zdobywała liczne nagrody na konkursach ogólnopolskich. W 2025 roku wystąpiła z New Folkiem na festiwalu Folk OFF/ON, prezentując dwie choreografie do muzyki ludowej granej na żywo, a także w spektaklu Pałac Przyszłości w Teatrze Wielkim Operze Narodowej z okazji 70-lecia Pałacu Młodzieży. Przez rok współpracowała z teatrem „Bastet”, z którym wystawiła musical Chicago. Brała udział w licznych warsztatach i projektach tanecznych, realizując m.in. Złotą Odznakę Pałacu Młodzieży (z wyróżnieniem) oraz prezentując choreografię Watermelon podczas 2. i 3. edycji U:NEW Festival.

ANDREI KAMAROU

Tancerz, choreograf i reżyser. Student Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi na kierunku taniec (specjalność: tancerz-choreograf). Absolwent Państwowego Technikum Sztuki w Mińsku. Współpracował m.in. z Teatrem Wielkim – Operą Narodową („Maria de Buenos Aires”, 2023) i Teatrem Wielkim w Łodzi („Don Kichot”, 2023). Autor choreograficznych spektakli „7” (2024) i „Matrioszka” (2024), prezentowanych w Kieleckim Teatrze Tańca. Laureat wyróżnienia w IV edycji konkursu choreograficznego ZAiKS za formę „Empaths”. Brał udział w międzynarodowych projektach tanecznych, m.in. „Borderless State of Mind” (Polska/Norwegia) oraz w widowisku „HAWADI show for the IMPAQ 2024” w Rijadzie (Arabia Saudyjska).

PALINA CHAPULIANETS

tancerka i choreografka, studentka Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi na kierunku taniec. Absolwentka Państwowego Technikum Sztuki w Mińsku. Współpracowała m.in. z Teatrem Wielkim w Łodzi („Turandot”, 2024), EC1 Łódź („Awakening”) oraz Filharmonią Kaszubską („Dancing with the Big Band”). Występowała w spektaklach „7” i „Matrioszka” w Kieleckim Teatrze Tańca, w choreografii Andrei Kamarou. Uczestniczyła w międzynarodowym projekcie „Borderless State of Mind” (Polska/Norwegia) oraz w widowisku „HAWADI show for the IMPAQ 2024” w Rijadzie (Arabia Saudyjska).

LENA SKRZYPCZAK

Jest tancerką i artystką ruchu z Poznania. Specjalizuje się w tańcu współczesnym, w szczególności w floorworku, oraz w gatunku teatr tańca. W swojej pracy artystycznej czerpie inspirację z różnych źródeł, w tym ze sztuk walki, takich jak capoeira. Swoją edukację taneczną rozpoczęła w prywatnej szkole baletowej, od prawie trzech lat jest częścią Stowarzyszenia Artystycznego Po:ruszeni w Warszawie – zespołu project based. Oprócz tego w ramach studiów licencjackich na kierunku taniec w kulturze fizycznej, miałam okazję spędzić semestr w Conservatorio Superior de Danza de Alicante. Na co dzień prowadzi również zajęcia w Studiu Nieznanym w Poznaniu oraz w Szkole Tańca Współczesnego, gdzie obecnie tworzy swój debiutancki spektakl grupowy.

ZUZA KUBIAK

Zajmuje się choreografią i polskim teatrem współczesnym, zarówno naukowo jak i zawodowo, jako producentka, koordynatorka i managerka oraz tour managerka. Obecnie jest związana między innymi z teatrem Nowym w Warszawie, Fundacją Burdąg oraz Instytutem Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie realizuje studia doktoranckie. „Why not both?” to jej solowa etiuda powstała w ramach kursu „Choreografia w Centrum”, który ukończyła w 2025 roku. Jest to jednocześnie jej debiut sceniczny.  

JOANNA GRUNTKOWSKA

Tancerka, choreografka, współtwórczyni Wrocławskiej Inicjatywy Tanecznej, obecnie w trakcie programu certyfikującego BMC®. W swojej praktyce czerpie z doświadczeń tańca współczesnego, choreografii eksperymentalnej, praktyk somatycznych oraz teatru fizycznego. Jej myślenie o ruchu i ciele kształtują humanistyka środowiskowa oraz perspektywa feministyczna. Zaangażowana w interdyscyplinarny projekt Watering Words oraz duet Formy Płynne.

MAŁGORZTA SUŚ

Tancerka, performerka i choreografka. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie oraz szkoły tańca współczesnego Performact w Portugalii. Jej praktyka artystyczna ma charakter interdyscyplinarny – łączy taniec, sztuki wizualne, muzykę, poezję i nauki przyrodnicze. W swojej pracy bada relacje między ciałem, ruchem, naturą i istotami innymi niż ludzkie. Współtwórczyni międzynarodowych projektów The Memory of Water i Watering Words.